Dominee Henk Boonen gaat met emeritaat en neemt op 28 oktober 2018 afscheid van de Protestantse kerk Dieren. In Wehl, waar hij ook werkzaam is, blijft hij nog totdat de vacature er is vervuld. Voor deze gelegenheid is Ds. Boonen geïnterviewd die 37 jaar predikant is, waarvan bijna 30 jaar in Dieren.

Toen en Nu

Toen ik in 1981 begon als predikant was de kerk al volop in beweging. Dit is in de jaren ’60-’70 in gang gezet en ik moet zeggen dat ik dat heel prettig vind. Dat past echt bij mij. Ik heb altijd geprobeerd om ruimte te scheppen, in gespreksgroepen, gemeente avonden en hopelijk ook in de kerkdiensten. Ik wil graag ruimte geven aan visies, ideeën en geloofsbelevingen van anderen. Ik heb tijdens mijn studie in de jaren ’70 dus volop kunnen genieten van de beweging en ruimte die toen in de kerken ontstond. Ik ervaar dat die ruimte en beweging er nu nog is. Dus voor mij persoonlijk zijn er geen hele grote veranderingen tussen toen ik begon en nu. Het lijkt wel dat de betrokkenheid van jongeren nu wat minder is dan toen, maar ook daar zitten eigenlijk niet hele grote verschillen in. De kerk neemt nu wel echt een minderheidspositie in, wordt soms niet eens meer gezien. Hoewel de kerk nog steeds een plek is van ontmoeting, wordt dit tegenwoordig vaak over het hoofd gezien door bijvoorbeeld sociologen en politici. Het valt mij op dat de houding tegenover geloven anders is geworden. Spiritualiteit wordt door nogal wat mensen niet meer in maar buiten de kerk gezocht.
Het ligt echter niet zwart-wit. Het is niet zo dat in die 37 jaar de bakens echt verzet zijn. De kerk is en was in beweging, de samenleving is en was in beweging. De kerk was al niet meer dominant en is nu helemaal niet meer dominant en geloven is nog meer naar de zijkant verschoven. Je kunt hooguit zeggen dat de lijnen wat verder zijn doorgetrokken.
Ik vind dat de kerk een open plek moet zijn in de samenleving. Je bent geen gesloten bolwerk voor een uitgelezen groep mensen. Iedereen mag zich welkom voelen. We leven niet op een eiland. De kerk is een plek waar je je kunt bezinnen en de kerk kan een goede bijdrage leveren aan de samenleving. Het zou erg mooi zijn als mensen denken: `hé, die kerk is zo gek nog niet!’

Mijn werk
De eerste 3 jaar van mijn werk, waren wel echt tropenjaren. Alles is min of meer nieuw en jij bent degene die het uiteindelijk moet doen. Ik ben zeker geen solist en werk graag samen. Gelukkig had ik altijd vanaf dat ik begon een heel goed en fijn team om mij heen, waar ik veel steun aan heb gehad. De verhoudingen met de hervormde en katholieke kerk waren erg goed. Dat vond ik heel plezierig. Wat ik in het begin erg spannend vond waren vooral de rouwdiensten, omdat ik daar helemaal geen ervaring mee had. Je moet je weg vinden, dat is ook best wel uitdagend. Er is niet iets waar ik altijd tegen op zag. Ik had eigenlijk overal aardigheid in en haalde veel voldoening uit mijn werk.
Een van de zaken die mij erg is bijgebleven toen ik nog niet zo lang aan het werk was, is de discussie of kinderen mee mochten doen aan het avondmaal. Dit raakte mij ook persoonlijk, omdat wij zelf kinderen hadden in die leeftijd. Uiteindelijk, na een paar jaar, kon de gemeente Borne ermee instemmen en het was fijn dat kinderen konden deelnemen. Dit was voor mij een heel belangrijk moment en springt er echt uit als ik terug denk aan mijn werk in Borne.
Een van de hoogtepunten hier in Dieren was het samengaan van de gereformeerden en hervormden. Ik ben nog altijd blij dat we er toen hard aan trokken en dat we zijn samengegaan. Dit hebben we bezegeld met een hele mooie kerkdienst in de Ontmoetingskerk.
Wat ik ook erg leuk vond was dat ik nauw betrokken ben geweest bij de vernieuwing en inrichting van de kerkzaal. Aan zoiets had ik nog nooit meegewerkt en ik ben heel blij met de uitkomst, echt een mooie kerkzaal.
Nog iets dat er echt uitspringt was de reis naar Israël. Dit was een prachtige reis met een gezellige groep mensen en daar ook goede gidsen.
Dit zijn wat voorbeelden die er echt uitspringen. Het gaat er natuurlijk om dat je aardigheid hebt in je werk en ik heb de kans gehad om alles te doen wat ik kon doen in mijn werk.
Het woord ‘roeping’ om dominee te worden vind ik een geladen woord. Het Evangelie raakte mij en ik wilde ook graag met mensen werken. Ik vind dat je ieder beroep, daar zit het woord ‘roep, roepen’ al in, met verantwoording en trouw zou moeten uitvoeren. Het mooiste is als je je gaven en talenten kunt inzetten bij de taak die bij jou past.

Bijbel en liedboek
Er zijn veel liederen en bijbelteksten die ik erg mooi vind, bijvoorbeeld de Bergrede. Ik heb een lichte voorkeur voor teksten die over geloof, hoop en liefde gaan. Genesis 1 over de schepping vind ik een prachtig bijbel gedeelte. Vooral dat het licht door de duister heen komt. Liederen van Sytse de Vries en Huub Oosterhuis springen er voor mij wel echt uit.
Afscheid
Afscheid nemen betekent loslaten. Daar ben ik in zekere zin 3 jaar geleden al mee begonnen, toen ik in deeltijd in Dieren ging werken. Ik ging terug van 100% naar 50% en kon dus niet meer overal bij zijn. Dat heeft mij best wat moeite gekost, dat vond ik niet makkelijk. Nu, met het komende afscheid, sta ik er een beetje dubbel in. Je leeft er naar toe en dat maakt het wel makkelijker om het los te laten, maar ik kan niet zeggen dat ik echt sta te juichen om het helemaal los te laten. Als er een dienst is die ik ga missen na mijn afscheid, dan het is de Kerstdienst. Ik vind dat een prachtig feest en daar heb ik altijd veel plezier aan beleeft. Ik ben ook blij dat ik in de regio nog wat diensten kan blijven doen, want ik wil graag in de running blijven voorlopig. Ook ben ik gevraagd of ik mee wil denken in een provinciale groep voor Kerk & Israël en dat vind ik wel heel fijn. Zo blijf ik wel verbonden met de kerk en de mensen. Op pastoraal niveau trek je je echter wel helemaal terug en dat zal wel wennen zijn, zowel voor mij als voor de mensen in de kerk.

Vrije tijd…?
Tot de zomer 2019 zal ik nog wel veel dingen doen, daarna verwacht ik meer vrije tijd te hebben. Ik ben van plan om dan meer te gaan fietsen en wandelen, in de tuin te werken en mee te gaan naar de kleinkinderen. Ik wil ook graag bij blijven en hoop te lezen en te studeren. En dan ook mijn sociale netwerk meer aandacht te geven… mmm, ik geloof dat mijn tijd dan al weer aardig vol zit!